Het begint een jaarlijkse traditie te worden, onze deelname aan cabin art. Hieronder de duiding bij het kunstwerk van onze bewoners.
‘Op de grens van land en zee,
tussen de natuurkrachten van wind en water,
zijn op verschillende momenten van de geschiedenis, twee gemeenschappen ontstaan : een eeuwenoude duinenabdij en een hedendaags woonzorgcentrum.
Vandaag zijn ze buren, goede buren, die zonder daar veel over te praten, enkele eigenheden delen.
De duinenabdij is ooit begonnen als een nederzetting van een kluizenaar die zich terugtrok uit het woelige Middeleeuwse leven om tot bezinning en verbinding te komen. Snel kwamen er volgelingen. Ze vormden een nieuwe monnikengemeenschap van ordelijk samenleven en zorg voor elkaar.
De abdij was geboren en weerstond gedurende vele eeuwen de krachten van water en vuur.
Aan het eind van de vorige eeuw werd een haven opgericht voor mensen die al een heel leven achter de rug hadden. Een leven van werken en zorg voor de anderen, een leven met stormen van blijdschap en verdriet.
Sedert 2011 verblijven ze in de nieuwe haven die de naam kreeg : Dunecluze, een veilige en beschutte plaats gelegen in de duinen.
Uitkijkend op de oneindige ze waar aan de horizon stormen verschrompelen tot rimpels. De bewoners vinden er hun laatste vestiging, kiezen er hun woonplaats om in te leven. Niet meer geïsoleerd, maar in verbinding met elkaar. Verzekerd van zorg en rust.
In het werk dat we voorstellen voor Cabin Art verwijzen we naar de zee en de duinen, naar de inplanting van woon”huisjes” in de schaduw van de resten van de abdij. De stormen van het leven en van de geschiedenis hebben hun sporen getrokken in het landschap. De bewoners van Dunecluze hebben hier hun creatieve krachten ingezet, soms in het groter geheel, soms in kleine details.”
Hilde rommel